Totaal projecten
In november 2025 bezocht ik met enkele dierbaren de tentoonstelling "Echo of Dreams" in Hotel Hannon in Brussel. Dit prachtige pand werd begin jaren 1900 gebouwd tijdens de Art Nouveau-periode. Tijdens mijn bezoek las ik daar een tekst die me diep raakte – een tekst die perfect weergeeft hoe ik zelf naar de wereld kijk:
" Rhymes of Joy
De fabriek, die immense fabriek die doodt en ademt, waar alles draait en raast in een duizelingwekkend tempo, de fabriek die je tijd, je arbeid en je kracht opeist, de fabriek die goudstaven smeedt terwijl ze je armen en je geest als grondstof gebruikt.
In de 19e eeuw transformeert industrialisatie steden, individuen en geesten. De wetenschap regeert oppermachtig, ze structureert de wereld en tracht haar fundamentele wetten te onthullen. Deze wetenschappelijke en sociale ontwikkelingen dragen een ideaal van vooruitgang met zich mee, maar ze bieden geen antwoord op het verlies van zin die de moderniteit met zich meebrengt. Achter het positivistische discours groeit een gevoel van onbehagen: oorlogen, opstanden en economische en sociale crises voeden een gevoel van desillusie en verval.
In deze context belichaamt de familie Hannon een persoonlijk antwoord: intellectueel, artistiek en existentieel.
Rond hen ontstonde vruchtbare intellectuele omgeving met de "salons": progressieve ontmoetingsplek waar kunstenaars, wetenschappers en denkers samen kwamen. Het is in deze context dat Édouard en Marie een huis bouwen dat meer is dan een woonplaats: het is een zelfportret van het koppel, een weerspiegeling van hun waarden. De Maison Hannon is als een wereld apart, een Gesamtkunstwerk dat het zichtbare met het onzichtbare verbindt, wetenschappelijke strengheid met poëtische intuïtie. Meubilair, glas-in-lood, schilderijen en architectuur gaan in dialoog om een samenhangend universum te creëren, zowel een toevluchtsoord als een manifest."
In feite zijn de ingrediënten van die tijd alleen maar extremer geworden. Vandaag de dag neemt zelfs AI meer en meer het menselijke terrein in beslag. Grafische vormgevers, schrijvers, enzovoort verliezen hun werk en het mechanistische neemt alleen maar toe. Ons vermogen om te denken en te creëren wordt almaar enger.
De mens volgt klakkeloos de trein van "vooruitgang" zonder stil te staan bij de toekomst die we voor onszelf en onze kinderen willen.
Willen wij dit wel?
Welke waarden verliezen we door telkens maar onze autonomie af te staan? Er is nu pas weer een debat ontstaan over de schadelijke effecten van de digitale ontwikkelingen voor kinderen en hun verslaving hieraan.
De eerste twee beelden - totaal project en verbouwing te Boom
Vergadertafel voor WIDAR
Er kan een bewuste en welgekozen weg worden ingeslagen.
Als je het mij vraagt, de motieven van honderd jaar geleden zijn relevanter dan ooit!
Wat de mens boven de materie en dit mechanistische wereldbeeld doet uitstijgen, is zijn inherente vermogen om met veel meer te kunnen verbinden dan puur en alleen de materie, iets dat zich losmaakt van tijd en ruimte. De uitdrukking hiervan is bewust creëren. En dat doen wij mensen als geen ander! Deze levensmotieven drijven mij ook om totale projecten aan te pakken. Het ontwerpen van meubels, interieurs en tuinen behoort tot onze activiteiten. Afhankelijk van de vraag werken we samen met externen als dit noodzakelijk is.
Geschreven door Steven Dalving, bio-ecologisch en organisch architect.